The
Auteurs maken door en door Britse muziek, maar kunnen niet bij de
Britpop worden ingedeeld. The Auteurs zijn in het begin van de jaren
negentig behoorlijk onmodieus, anachronistisch bijna. The Auteurs
zijn de T.Rex van de nineties; Luke Haines is een
contemporaine Bowie. De band verschijnt in 1993 op het muzikale
podium met New Wave en is niet meer dan een muzikaal omhulsel
van de in Londen woonachtige Luke Haines. Haines, klassiek geschoold,
is de dictator van The Auteurs, die in 1994 naast Haines bestaan uit
zijn vriendin Alice Readman (bas), Barney Crockford (drums) en James
Banbury (Hammond, cello). De laatste, met diens donkere en dreigende
cellospel, speelt een nadrukkelijke rol op de tweede cd van The
Auteurs, Now I’m A Cowboy – al is het volledig ten dienste
van de zwarte humor van Haines. Het openingsnummer van Now I’m A
Cowboy, ‘Lenny Valentino’, is met zijn riffende gitaar
betrekkelijk onschuldig en radiovriendelijk bovendien. Dat verandert
met ‘Brainchild’, dat muzikaal melancholiek is, maar tekstueel
cynisch. De toon is gezet. ‘I’m A Rich Man’s Toy’ – een
duet tussen een echoënde gitaar en lieflijk glockenspiel –
bevat Haines’ raison d’être: Sick of the way
you’ve been putting me down. ‘New French Girlfriend’ is een
afrekening met het kindsterretje Vanessa Paradis en vormt de opmaat
naar het hart van de plaat: ‘The Upper Classes’. Snerend en
vilein zingt Haines met een Ray Davies-dictie over de Britse elite.
De weerzin en walging die uit Haines’ tekst spreekt gaat in bijna
zeven minuten een volmaakt verbond aan met de gruizige elektrische
gitaren en die dreinende cello. Haines, de onaangepaste, de misfit,
hakt in zijn liedjes metaforisch met de bijl in op de burgerij in het
algemeen en de Britse samenleving in het bijzonder, totdat het
spreekwoordelijke bloed vloeit. Welkom in het morsige universum van
misantroop Haines, wiens liedjes paradoxaal genoeg van een
huiveringwekkende schoonheid zijn. De nietsontziende teksten gedijen
perfect op de sobere begeleiding van gitaar, bas, drums en die
zeurende cello. Nog een plaat verschijnt er van The Auteurs, waarna
Luke Haines opduikt in uiteenlopende projecten als Black Box Recorder
en Baader Meinhof, tevergeefs zoekend naar het momentum van Now
I’m A Cowboy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten