Denemarken kent een levendige jaren zestig scene, waarin talloze beatgroepen floreren. Beat evolueert tot psychedelica en bij de kentering van het decennium doet, net als in Engeland, de progressive rock zijn intrede. In Kopenhagen wordt in 1968 op de resten van beatband The Maniacs Day Of Phoenix opgericht. Zanger is Cy Nicklin, een beroemde Deense folkartiest, die een stevige folkinvloed meebrengt. Day Of Phoenix maakt dan, zo blijkt uit de eerste single, een avontuurlijke mengvorm van psychedelische rock, folkrock en een lichte jazz-toets. Als Day Of Phoenix in 1970, onder leiding van Colosseum-bassist Tony Reeves, zijn debuutplaat opneemt, is Nicklin inmiddels vervangen door een nieuwe zanger. Het doet niets af aan de kwaliteit van Wide Open N-Way, dat op het Sonet-label verschijnt. Blijkens het ruim elf minuten durende titelnummer is de kracht van Day Of Phoenix de combinatie van venijnige elektrische gitaren en zachtmoedige, tinkelende akoestische. Day Of Phoenix verbindt voorts een dromerige Noord-Europese folksfeer met jazzy wendingen en een psychedelisch Westcoast-geluid. Wah-wah gitaren, vloeiende solo's en hier en daar een rammelende piano vinden elkaar feilloos in het klankbeeld, wat leidt tot voortreffelijke en spannende songs als 'Cellophane No. 1', 'Cellophane No. 2' en 'If You Ask Me'. Wide Open N-Way verleent Day Of Phoenix terecht de status van een van Denemarkens meest prominente progressive rockgroepen. Tot een internationale doorbraak komt het, ondanks een Britse en Duitse release, niet. Na een tweede lp houdt Day Of Phoenix in 1972 op te bestaan.Wide Open N-Way / Cellophane No. 1 / Cellophane No. 2 / If You Ask Me / Mind Funeral / Tick-Tack
Geen opmerkingen:
Een reactie posten