Mark Eitzel | Don't Be A Stranger

Het is altijd Mark Eitzel die het Mark Eitzel moeilijk gemaakt heeft. De ene Mark is een bescheiden romanticus, de andere een getormenteerde zonderling die zich van niets en niemand iets aantrekt. Waarschijnlijk ligt in deze tegenstelling het godvergeten talent besloten van de gekwelde singer-songwriter uit San Francisco. Het verhaal mag bekend worden verondersteld; van 1985 tot en met 1994 maakte Eitzel zeven overwegend geniale rockplaten met American Music, hetwelk de band een onversneden cultstatus bezorgde. In 2005 blies Eitzel vrij plotseling samen met AMC-gitarist en tramconducteur Vudi de band weer nieuw leven in, maar ook dat kwam in 2011 tot een voorlopig-definitief halt. De oorzaak: een hartaanval voor de man met het romantische hart. Al eind jaren negentig startte Mark Eitzel een solocarrière op, maar ondanks dat hij in 1991 door Rolling Stone tot singer-songwriter van het jaar werd uitgeroepen, was het steevast hard ploeteren voor een commerciële doorbraak die er niet kwam. Publiek, platenlabels en geldschieters wilden wel American Music Club, maar geen Eitzel solo. De onberekenbare, onzekere Eitzel nam, herstellende van de hartaanval, een dapper besluit: geen American Music Club meer, maar wel een persoonlijk solo-album. Of zoals Mark Eitzel dat zelf formuleerde: geen Wall of Sound meer.

Een geluk bij een ongeluk – Eitzel is doorgaans doodongelukkig – was dat een fan geld fourneerde voor de opnamen van Don't Be A Stranger, dat de treurige troubadour opnam met onder meer Vudi en Attractions-drummer Pete Thomas en dat uitermate warm werd geproduceerd. Eitzels teksten zijn nog immer droefgeestig en bitterzoet, maar muzikaal is Don't Be A Stranger een warm bad. Prachtig ingetogen klinken de piano, de akoestische gitaar en Vudi's bescheiden elektrische in werkelijk fantastische liedjes als 'I Love You But You're Dead', 'Oh Mercy' en 'Costumed Characters Face Dangers While At The Workplace', die sterk neigen naar het mooiste van AMC's California en Everclear. Gloedvolle strijkers die wel lijken te zijn gearrangeerd door Robert Kirby, toveren voorts stemmige liedjes als 'I Know The Bill Is Due' en 'Nowhere To Run' om tot melancholische, bloedrood gekleurde ballads. Don't Be A Stranger is een soort van romantisch meesterwerk. Mark Eitzel had met dit album een kruising op het oog tussen Neil Youngs Harvest en Nick Drake's Five Leaves Left. Op de een of andere manier is hij daar wonderwel in geslaagd.

I Love You But You're Dead / I Know The Bill Is Due / All My Love / Oh Mercy / Costumed Characters Face Dangers While At The Workplace / Why Are You With Me? / Lament For Bobo The Clow / Break The Champagne / We All Have To Find Our Own Way Out / Your Waiting / Nowhere To Run