Barefoot Jerry | Southern Delight

Uit respect worden ze de ‘Nashville Cats’ genoemd, maar de groep studiomuzikanten noemt zichzelf Area Code 615 – naar het netnummer van Nashville. Wegens het vele sessiewerk voor anderen komt Area Code 615 niet echt van de grond – de twee lp’s zijn nogal matig – maar daar staat wel tegenover dat de muzikanten uitblinken op Bergen White’s For Women Only, John Stewarts California Bloodlines en Bob Dylans Blonde On Blonde. In 1971 besluit de kern van Area Code 615 voor eigen kansen te gaan. Met de klassiek geschoolde pianist John Harris richten ze Barefoot Jerry op. ‘Ze’ zijn bassist en steelgitarist Wayne Moss – geschoold in de begeleidingsband van Brenda Lee –, drummer Kenny Buttrey – te horen op Neil Youngs Harvest – en gitarist Mac Gayden – verantwoordelijk voor de slidegitaar-partijen op J.J. Cale’s Naturally en componist van de popklassieker ‘Everlasting Love’. Een uitgelezen gezelschap dus, dat het traditionele Nashville zat is en het avontuur zoekt in hashdampen en de flower power-scene van de Westcoast. In Moss’ eigen Cinderella Studios in Madison, Tennessee neemt Barefoot Jerry in minder dan een maand het debuutalbum op voor Capitol. Southern Delight neemt southern rock en zuidelijke hillbilly als uitgangspunt, het meest evident in het relativerende, alternatieve volkslied ‘I’m proud To Be A Redneck’: We’ll make peace and lots of love / South’s gonna rise again. Maar de band, vernoemd naar een oude fiddler uit de Great Smokey Mountains, schuwt het avontuur niet en breidt het idioom uit met gospel, countrysoul, Westcoast-harmonieën en weelderige arrangementen. ‘Come To Me Tonight’ kent schitterende C,S&N-achtige harmoniezang, evenals ‘Blood Is Not The Answer’, dat door barokke toetsen naar een schitterende climax gebracht wordt. Dat laatste geldt ook voor de monumentale afsluiter ‘That’s Ok, He’ll Be Your Brother Someday’. Naast de gospel van ‘Finishing Touches’ en de soepele soul van ‘The Minstrel Is Free At Last’ – met een hemelsplijtende gitaarsolo van Gayden – omvat het avontuur eveneens John Harris’ sfeervolle toetsenspel en de toevoeging van moog en mellotron. Tezamen met de muzikale virtuositeit van Gayden, Moss en Buttrey, die songs als ‘Smokies’, ‘Quit While You’re A Head’ en ‘The Hospitality Song’ naar grote hoogten stuwt, is Southern Delight een sublieme samenvoeging van southern rock en Westcoast-countryrock. Hierdoor is het debuutalbum van Barefoot Jerry tamelijk uitzonderlijk in zijn soort en is ondanks de relatieve onbekendheid het predicaat meesterwerk welverdiend. Southern Delight is aldus Barefoot Jerry’s meest bijzondere lp van een totaal van zeven, niet in de laatste plaats omdat het de enige plaat is in de samenstelling Wayne Moss, Mac Gayden, Kenny Buttrey en John Harris.

The Hospitality Song / I’m proud To Be A Redneck / Smokies / Quit While You’re A Head / Blood Is Not The Answer / Come To Me Tonight / Finishing Touches / The Minstrel Is Free At Last / Nobody Knows / That’s Ok, He’ll Be Your Brother Someday