Daar loopt
hij op cowboylaarzen, stoer en zó 1971. Rainman, zo noemt hij
zich mysterieus. Maar het is Frank Nuyens, de gitarist van Q65.
Nuyens is al een tijdje uit de Q, probeert het met Cirkus, maar staat
er uiteindelijk min of meer alleen voor. Het nom
de plume Rainman
en het gelijknamige album is een manmoedige poging van Nuyens zijn
eigen plekje onder de zon te verwerven. Solo-albums uitbrengen in de
begin jaren zeventig in de kleine afzetmarkt die Nederland is, is
geen goed plan – wel dapper. Want Rainman
is gewoon een uitstekende plaat waarop Nuyens Nederbeat, Britse
folkrock en Amerikaanse Westcoast samensmeedt. De harmonievocalen –
meeslepend in de titelsong – doen je op een warm, zonovergoten
strand wanen, terwijl akoestica en countrygitaren voor een heerlijk
laidback-sfeertje zorgen. En dan is er nog Nuyens' scheurende
elektrische gitaar, losjes gemodelleerd naar Young en zijn Crazy
Horse. Het is een gevarieerde, gedurfde en geweldige plaat dit
Rainman,
al viel het in de diepe, diepe scheur der vergetelheid.
Rainman
/ Natural Man / Don't / Vicious Circle / Don't Make Promises / You
Will Be Freed By Me / Money Means Nothing At All / Get You To Come
Through / She Told Me So / They Didn't Feel / The Joy That Is Inside
Geen opmerkingen:
Een reactie posten