Maplewood | Maplewood

In januari 2007 verschijnt de verrassende comebackplaat van America. Verrassend, omdat Here And Now geproduceerd is door James Iha (Smashing Pumpkins) en Adam Schlesinger (Fountains Of Wayne) en bijdragen kent van Jim James (My Morning Jacket) en Ryan Adams. Maar dat niet alleen; een van de hoogtepunten op de cd is ‘Indian Summer’, een cover van een door een volslagen onbekende band geschreven nummer. Die band is Maplewood, uit Brooklyn, New York. Opgericht in de verwarrende maanden na 11 september door muzikanten uit Maki & The Comas, Champale, Koester en Nada Surf, keert Maplewood muzikaal terug naar de onschuldige tijden van laidback-rock en Westcoast-countryrock. Het begint als een grap als de songschrijvers Mark Rozzo (zang, toetsen, akoestische en elektrische gitaar) en Steve Koester (zang, toetsen, akoestische en elektrische gitaar) songtitels als ‘Indian Summer’ en ‘Morning Star’ bedenken, terwijl de liedjes nog niet geschreven zijn. Samen met Craig Schoen (zang, akoestische en elektrische gitaar), Ira Elliot (drums) en Jude Webre (bas, Wurlitzer) en met een voorliefde voor de muziek van Flying Burrito Brothers, The Byrds, Poco en America worden die liedjes werkelijkheid. In de huisstudio in Brooklyn, de Rustysoundshack, neemt het zestal gedurende de periode van 2001 tot halverwege 2003 meer dan een dozijn in klassieke countryrock ondergedompelde songs op, zeer royaal voorzien van superieure meerstemmige zang. Als het publiek tijdens de spaarzame concerten Maplewoods feelgood-muziek enorm blijkt te waarderen, is de logische volgende stap een release van het uit een grap ontstane materiaal. 

Maplewoods gelijknamige debuut, uitgebracht op 7 september 2004, vangt aan met de heerlijkheid van ‘Indian Summer’, een en al driestemmige zang, rinkelende twaalfsnarige akoestische gitaren en zachte, rondzoemende elektrische. Hoewel opgenomen in New York tovert Maplewood moeiteloos gouden stranden, schaduwrijke canyons en verlaten woestijnwegen voor het geestesoog. Dit is de retro-variant van de pure Zuid-Californische countryrock. Maar er komt meer voorbij; ‘Darlene’ klinkt als R.E.M. ten tijde van Chronic Town, ‘Bright Eyes’ trapt af als een soulvolle Lambchop en het fenomenale ‘Morning Star’ klinkt met zijn dubbelloops elektrische gitaren als Teenage Fanclub in zijn hoogtijdagen. ‘Sea Horse’ en ‘Little Dreamer Girl’ drijven volledig op zijdezachte harmoniezang en de America-associatie, terwijl in ‘Santa Fe’ en ‘Desert Queen’ het woestijnzand denkbeeldig schuurt. Het meest psychedelisch – in de zin van cosmische cowboys – is Maplewood in ‘Think It Through’, dat klinkt als Moby Grape’s ‘8:05’, en in ‘Be My Friend’, dat genoeglijk aanschuurt tegen The Byrds’ ‘Wasn’t Born To Follow’. Hoewel Maplewood zich enerzijds volledig op de mellow countryrock van weleer richt, is het anderzijds de veelzijdigheid, de akelige perfecte uitvoering en de fantasie om volledig op te gaan in een gedateerd genre dat respect afdwingt. Waarmee Maplewood als een obscure retro-klassieker kan worden gecatalogiseerd.

Indian Summer / Darlene / Gemini On The Way / Little Dreamer Girl / Santa Fe / Be My Friend / Bright Eyes / Morning Star / Sea Horse / Poconos / Carolina Jasmine / Desert Queen