Dwight Twilley Band | Twilley Don't Mind

Respectievelijk 16 en 15 jaar zijn Dwight Twilley en Phil Seymour als ze in 1967 met elkaar bevriend raken. Gefascineerd door jaren vijftig rockabilly, The Everly Brothers en de British Invasion-pop van The Beatles en The Hollies, knutselen Twilley (gitaar, piano), Seymour (drums, bas) en gitarist Bill Pitcock IV bij Dight Twilley thuis in Tulsa, Oklahoma eenvoudige popliedjes in elkaar. Ze maken eerst school af en ondernemen dan een aantal pogingen hun liedjes op de plaat te krijgen. In 1974 trekt het bandje, Oister genaamd, naar Los Angeles, maar de verlossing – een platencontract – komt uit woonplaats Tulsa: Shelter Records. Dit label wordt gerund door de Brit Danny Cordell en Leon Russell en biedt naast Oister onderdak aan onder meer J.J. Cale en Tom Petty. Shelter dringt daarbij aan op een wijziging van de bandnaam, zodat de debuutsingle 'I'm On Fire' in juni 1975 een Billboard-hit wordt voor de Dwight Twilley Band. In het voorjaar van 1976 volgt de schitterende debuut-lp Sincerely, die de Dwight Twilley Band neerzet als de kroonprinsen van de radiovriendelijke powerpop – hetgeen overigens niet leidt tot een noemenswaardig succes.

Een nieuwe kans op een commerciële doorbraak wordt begin '77 getorpedeerd als tijdens de opnamen van de tweede langspeler Shelter Records failliet gaat. Gelukkig voor Twilley en Seymour wordt het label overgenomen door moloch Clive Davis waardoor Twilley Don't Mind in september 1977 een release krijgt op Arista Records. Twilley Don't Mind is wederom een schitterende plaat die gedomineerd wordt door messcherpe liedjes die de tienerromantiek van de Amerikaanse jongeren bezingen. IJzersterk is het nerveus-jachtige 'Looking For The Magic' – met op gitaar Tom Petty en een hikkend zingende Twilley: Oh, oh, oh, I'm / Looking for the magic in my eyes. Fantastisch is evenzeer 'That I Remember' dat is volgestopt met rinkelende Rickenbacker-gitaren, evenals de iconische powerpopper 'Trying To Find My Baby'. Dwight Twilley waagt zich bovendien aan iets wat op een ballad lijkt: 'Sleeping' – een geniaal staaltje van melancholisch verlangen, gevangen in vier minuten superieure popmuziek. Twilley Don't Mind is een welhaast perfecte popplaat, maar bij gebrek aan echte singlehits helaas geen onverdeeld (commercieel) succes. Het leidt in 1978 ook tussen een breuk tussen de jeugdvrienden Twilley en Seymour. Er gaat een kruis door de Dwight Twilley Band – makers van twee prachtige platen, die beide zonder twijfel powerpopklassiekers zijn.

Here She Come / Looking For The Magic / That I Remember / Rock And Roll 47 / Trying To Find My Baby / Twilley Don't Mind / Sleeping / Chance To Get Away / Invasion