P. Hux | Purgatory Falls

In 1998 staat Electric Light Orchestra in een uitverkochte Royal Albert Hall, maar Jeff Lynne is niet de leadzanger, nee, het is de Amerikaan Parthenon Huxley. De onbekende Huxley heeft de kans om de gerevitaliseerde ELO aan te voeren terecht niet laten lopen, maar door op te treden met zijn jeugdhelden ontneemt de zanger – en songschrijver – gemakkelijk het zicht op zijn eigen niet misselijke talenten. Als Rick Miller na acht jaar met zijn ouders in Griekenland terugkeert naar Amerika, neemt hij de Griekse voornaam Parthenon aan, en als achternaam de naam van een Britse schrijver: Huxley. Terug in Chapel Hill, North Carolina studeert Huxley journalistiek en speelt in de bands The Blazers, The Dads en Rick Rock. Parthenon Huxley trekt vervolgens naar Los Angeles en weet een deal te sluiten met Columbia Records. In 1988 maakt Huxley zijn nogal mislukte major-debuut met het fout geproduceerde Sunny Nights, waarna het maar liefst zes jaar nogal stil is rondom Parthenon Huxley. 

Dan komt hij onder de naam P. Hux sterk terug met de independent powerpop van Deluxe en in 1997 met het trio VeG dat eveneens een fraaie cd aflevert. Huxleys band valt dan uiteen, maar erger nog is dat zijn vrouw Janet – Huxleys inspiratiebron – na dertien maanden strijd op 39-jarige leeftijd overlijdt aan een hersentumor. Parthenon Huxley verwerkt zijn verdriet door twee jaar lang liedjes te schrijven over de liefde voor zijn vrouw. Als hij dan met trouwe drummer Gordon Townsend de lamentabele liedjes opneemt, is het niet minder dan een catharsis. De mineursetting overheerst op Huxleys vagevuurplaat, Purgatory Falls. Huxleys intense en soms radeloze stem gaat de strijd aan met herfstig getoonzette akoestische gitaren en bloedrode strijkers. Pijnlijke onderwerpen als Huxleys favoriete jurk in ‘I Loved Everything’ en Janets make-up in ‘Red Eyeliner’ passeren de revue en worden omlijst door kaalgeslagen rock. Ook Parhenon Huxleys gitaar schreeuwt het uit, maar violen en cello’s brengen soms enige verlichting, zoals in het wat meer kleurrijke maar niet minder aangrijpende ‘My Sweet Nothing’: I’d give you everything but everything’s gone / Nothing comes before you. ‘Rubble’ relativeert de onverbiddelijke scheidslijn tussen het hier en hiernamaals; ‘Offer You The World’ kent een bevrijdende gitaarsolo en het schitterende en bij de strot grijpende ‘Belief’ is Parthenon Huxleys voortdurende strijd tegen de wanhoop. Purgatory Falls is een onwaarschijnlijk emotionele en aangrijpende songcyclus, die – ondanks de niet te benijden omstandigheden – het lyrische en muzikale talent van P. Hux blootlegt, en celebreert.

4258 / I Loved Everything / Rubble / My Sweet Nothing / Goldmine / Red Eyeliner / Steer Clear / Offer You The World / Belief / Chordothelord