Het
stopzetten van The Black Crowes is zonder meer spijtig, maar uit de
as ervan rijst nu de volgende incarnatie: The Chris Robinson
Brotherhood. Blijkens het eerste album, Big
Moon Ritual,
tapt het broederschap uit min of meer hetzelfde southern soul-vaatje
als The Crowes. Dat komt vooral door het karakteristieke stemgeluid
van het vocale fenomeen Chris Robinson. Daarachter zijn niettemin
elementaire verschuivingen waar te nemen, wat vooral komt door het
ouderwetse toetsen-arsenaal van Adam MacDougall en het sferische
gitaarspel van Neal Casal – niet alleen zelf een fantastische
singer-songwriter maar ook een dienstbare solo-gitarist. Chris
Robinson troonde zijn kompanen mee naar Los Angeles om daar met
producer Thom Monahan (Pernice Brothers, Beachwood Sparks, Gary
Louris) Big
Moon Ritual op
te nemen. Deze fantastische plaat combineert de psychedelische rock
van The Grateful Dead met de southern rock van The Allman Brothers.
Soul, jazz en space-rock zijn voorts de ingrediënten van de
uitgesponnen tracks die vooral drijven op sfeer en jams. Chris
Robinson leunt dan ook relaxed tegen de sonische geluidsmuur
opgetrokken uit spacey synthesizers, groovende elektrische piano's,
Hammonds en Casals geweldige Gibson SG. En alsof dat nog niet genoeg
is: een paar maanden later krijgt Big
Moon Ritual al
een vervolg met het even geweldige The
Magic Door. Tezamen
vormen deze platen een fantastisch dubbelalbum.
Tulsa
Yesterday / Rosalee / Star or Stone / Tomorrow Blues / Reflections On
A Broken Mirror / Beware, Oh Take Care / One Hundred Days Of Rain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten