Mark Mulcahy | Smilesunset

In 1984 maakte ik voor het eerst kennis met de stem van Mark Mulcahy. The Backyard Seems So Empty Now, zong de toenmalige zanger van Miracle Legion met bijkans huilende stem. IJzingwekkend mooi. Met Miracle Legion, een band die het in zich had om mee te groeien met tijdgenoten R.E.M., is het niet echt goed gekomen. Anno 2001 lijkt het erop dat Mark Mulcahy zijn finest hour gaat beleven. Na het kale Fathering komt Mulcahy nu voor de dag met het exuberante Smilesunset. Een caleidoscopische plaat waarop een scala aan instrumenten tevoorschijn getoverd wordt. Naast de normale rockbegeleiding is er ruimte gemaakt voor mandolines, klarinetten, cello’s, klokkenspel en zelfs dream pedals. Dit inventief ingezette instrumentarium kleurt meesterlijk bij zowel Mulcahy’s indrukwekkende stem als diens compositorisch talent. Vooral dit laatste heeft geleid tot een afwisselende en zeer boeiende cd. Mulcahy bestrijkt met Smilesunset het complete popspectrum. In 'Until I Say So' klinkt de stem door van Kurt Weill, 'We’re Not In Charleston Anymore' is een op akoestisch gitaargerinkel gebaseerde uptempo-popsong en 'Wake Up Whispering' is een intens melancholieke ballad. En zo valt er over elk nummer wel iets positiefs te melden. Dit is simpelweg superieure popmuziek. Wellicht is er een behoorlijk aantal draaibeurten nodig om door te dringen in de wondere wereld van Mark Mulcahy. Maar dan is het een genot om je mee te laten drijven met Mulcahy’s prachtige liedjes en diens expressieve stemgeluid. Mark Mulcahy’s achtertuin is niet langer leeg. Het is omgetoverd tot een sprookjesbos waarin de luisteraar eindeloos kan ronddwalen.

Micon The Icon / I Just Shot Myself In The Foot Again Alamo In Alabama / The Quiet One / The Way That She Really Is / Until I Say So / We’re Not In Charleston Anymore Wake Up Whispering / The Come On / Resolution #1 / I Hate To Needy Need You / A Cup Of Tea And Your Insights (From Spring Forward