The Long Ryders | Native Sons

Los Angeles, november 1981. Sid Griffin is de rechtlijnigheid van Shelly Ganz zat om met The Unclaimed alleen maar pure garagepunk te spelen. Hij stapt eruit omdat hij ook folkrock en country in zijn muziek wil verwerken. Hij formeert The Long Ryders – naar Walter Hills speelfilm maar wel met de Byrdsy ‘y’. Via een advertentie in de The Recycler – ‘Two ex-Unclaimed members want the Byrds, Standells and Seeds to ride again’ – vindt Griffin Stephen McCarthy. Deze brengt, aldus Griffin, een Merle Haggard-invloed in de band. De eerste releases zijn ‘Still Get By’ en ‘And She Rides’, die beide op een verzamelaar verschijnen. De debuut-EP 10-5-60 – een referentie naar ‘CTA 102’ van The Byrds – is legendarisch.

Tom Stevens uit Elkhart, Indiana is de nieuwe bassist die met drummer Greg Sowders een tandem vormt, waarna het kwartet de studio ingaat om het volwaardige debuut op te nemen. Die studio is exact dezelfde als waar The Flying Burrito Brothers in 1969 hun klassieker The Gilded Palace Of Sin opnamen – en ook de producer is dezelfde: Henry Lewy. De hoesfoto van Native Sons overigens, is een regelrechte verwijzing naar de nooit verschenen tweede lp van Buffalo Springfield, Stampede. Maar daar houdt Griffins hang naar de Cosmic American Music niet op. De enige cover op Native Sons is een country & western-lied van Mel Tillis, ‘(Sweet) Mental Revenge’, dat Griffin alleen kent van een tape van een concert van de Burrito’s. En bovenop dit alles wordt het meesterlijke hoogtepunt van Native Sons, ‘Ivory Tower’ door niemand minder dan Gene Clark van achtergrondvocalen voorzien. De plaat bevat verder rockers in de sfeer van The Flamin’ Groovies, zoals ‘Still Get By’, maar ook met stevige twaalfsnarige Rickenbackers opgetuigde rinkelende folkrockers zoals ‘I Had A Dream’ en het bezwerende ‘Too Close To The Light’. Lap steel, autoharp en banjo dragen bij aan het authentieke retro-karakter, waardoor The Long Ryders met Native Sons vaandeldragers worden van een nieuwe generatie rockbands die zich vrijelijk laten beïnvloeden door voorbije tijden. De Paisley Underground wordt de verzamelnaam van deze bands, onder wie The Dream Syndicate, Rain Parade, Green On Red en The Bangles.

Hiervan zijn The Long Ryders de eersten met een major-contract. Maar het brengt ze niet ver; niet in de Verenigde Staten. State Of Our Union is het debuut voor Island en het levert The Long Ryders wat populariteit op in Europa. Maar financieel staat het er niet best voor, ook niet als een tv-commercial voor Miller Beer op een catastrofe uitloopt. In 1987 komt Two Fisted Tales uit, volgens Sid Griffin de beste Long Ryders-plaat, maar kort daarop verlaten Stevens en McCarthy de band, The Long Ryders ten grave dragend. Sid Griffin keert nog terug met The Coal Porters, maakt in 1999 een fraaie cd met Western Electric en ontwikkelt zich tot gram Parsons-expert; hij schrijft een biografie en maakt de DVD Fallen Angel, die in 2006 verschijnt. Sid Griffin is nog steeds gevangene van zijn fascinatie voor Cosmic American Music.

Final Wild Son / Still Get By / Ivory Tower / Run Dusty Run / (Sweet) Mental Revenge / Fair Game / Tell It To The Judge On Sunday / Wreck Of The 809 / Too Close To the Light / Never Got To Meet The Mom / I Had A Dream