The Remains | The Remains

The Remains waren de eerste rock-‘n-rollband in Boston, Massachusetts. Al in 1963 oefenen de studenten Barry Tashian (zang, gitaar), Vern Miller (bas, zang) en Chip Damiani (drums) in de kelder van de universiteit van Boston. Het drietal vermengt blues en rhythm & blues met de Britse sound van The Beatles en The Rolling Stones. In het voorjaar van 1964 spelen ze wekelijks voor 25 dollar en vrij drinken in The Rathskeller. Als Bill Briggs (toetsen, zang) zich later dat jaar bij hen voegt, zijn The Remains geboren. De luide en rauwe optredens in ‘The Rat’ bezorgen The Remains een grote populariteit in Boston, waardoor Epic Records geïnteresseerd raakt. Nog in 1964 staan The Remains al in de Columbia-studio in New York en nemen daar Barry Tashians compositie ‘Why Do I Cry’ op. The Remains – gewend aan compromisloze live-optredens zijn onwennig in de studio en worden vriendelijk verzocht zachter te spelen; de technici weten geen raad met de ruige sound van The Remains. Ontevreden met het geluid gaan The Remains naar Nashville om daar in twee sessies nummers op te nemen voor hun debuut-lp. Van die sessies wordt de Bo Didley/Willy Dixon-cover ‘Diddy Wah Diddy’ de tweede single en een klein hitje. The Remains komen op tv bij de Ed Sullivan Show en verzorgen het voorprogramma van The Beatles op hun tournee door de States. In New York nemen ze nog een aantal nummers op voor hun debuut-lp, die in 1966 verschijnt. Hoewel de tien liedjes afkomstig zijn van vier sessies, vormen ze toch een coherent geheel en maken van The Remains – zeker voor 1966 – een garagepunk-klassieker. Het merendeel van de opwindende songs zijn covers, van uiteenlopende componisten als Billy Vera, Charlie Rich en Bo Didley, The Remains hebben bovendien veel opgestoken van The Yardbirds, zoals te horen is in ‘Heart’; Them in ‘Time Of Day’; en The Kinks in ‘Once Before’. Maar het vuur en enthousiasme van de band, de swingende elektrische piano van Bill Briggs, de stuwende tandem Miller/Damiani en de rauwe stem en het geweldige gitaarspel van Billy Tashian zetten The Remains apart van de rest. The Remains is dan ook een rockklassieker van het eerste uur, niet in de laatste plaats door de superieure garagerocksongs ‘Don’t Look Back’ en ‘Why Do I Cry’. De toekomst ligt dan open voor The Remains open, maar kort na het verschijnen van het debuut gaat de band uit elkaar. Het draagt bij aan de mythevorming dat The Remains een van de beste rock-‘n-rollgroepen ooit waren.

Heart / Lonely Week-end / Don’t Look Back / Why Do I Cry / Diddy Wah Diddy / You Got A Hard Time Coming / Once before / Thank You / Time Of day / Say You’re Sorry