Kevin
Ayers is een elementaire component van de Canterbury Scene, een scene
die halverwege de jaren zestig bands voortbrengt als Wilde Flowers,
Soft Machine en Caravan. Excentriek, innovatief, sexy, eigenwijs maar
ook terughoudend in het promoten van zichzelf, start Ayers niettemin
in 1969 een solocarrière en maakt voor het progressive
rock-label Harvest vier semi-avantgardistische rockalbums. De
verbintenis met Harvest komt echter in 1973 tot een einde, en na een
verblijf in Frankrijk, zwoele zomeravonden, chablis en vrouwen
koesterend, keert de stroblonde Apollo terug naar het Verenigd
Koninkrijk, en tekent bij Island Records. Islands Chris Blackwell
verlangt van de behoedzame Ayers een meer commercieel rockgeluid. Dat
valt echter te bezien als Ayers met louter topmusici in de Londense
Air Studios zijn Island-debuut gaat opnemen. Onder leiding van
producer en toetsenist Rupert Hine bestaat Ayers' studioband uit
muzikanten als drummer Mike Giles (King Crimson), toetsenist Mike
Moran (Spring), organist Mike Ratledge (Soft Machine), chanteuse
Nico, de bassisten John Perry (Caravan) en John Gustafson
(Quatermass), en de gitaristen Mike Oldfield, Cal Batchelor (Quiver)
en Ollie Halsell (Patto) – welke laatste tot zijn dood in 1992 in
Ayers' band zal spelen. Halsall vuurt een schitterende gitaarsolo af
in de slepende rocker 'Didn't Feel Lonely Till I Thought Of You',
wat evenzeer geldt voor Oldfield in de sfeervolle countryblues
'Everybody's Sometime And Some People's All The Time Blues'. De
excentrieke Ayers laat zich gelden in de twee lange, experimentele
stukken 'It Begins With A Blessing/Once I Awakened/But It Ends With A
Curse' en het in delen opgesplitste titelnummer 'The Confessions Of
Doctor Dream', dat een Roxy Music-achtige arty
vervreemding
kent. Meeslepend melancholiek – niet in de laatste plaats door
Ayers' koffiebruine en doorrookte Gauloises-stem – is het
afsluitende miniatuurtje 'Two
Goes Into For': Follow
the wind / Open your heart / Then you may start / To make it /
Better. Curieus
is Islands promotiecampagne die The
Confessions Of Dr Dream And Other Stories aan
de man moet brengen. Op 1 juni 1974 vindt er namelijk in de Londense
Rainbow een concert plaats om de release luister bij te zetten en
waar Ayers support krijgt van Island-artiesten die zijn komen
opdraven. En bepaald niet de minsten: Nico, John Cale en Eno. Nog in
juni '74 komt de live-lp June
1, 1974 uit;
een album dat het prachtige The
Confessions Of Dr Dream And Other Stories jammerlijk
overschaduwt.
Day By
Day / See You Later / Didn't Feel Lonely Till I Thought Of You /
Everybody's Sometime And Some People's All The Time Blues / It
Begins With A Blessing/Once I Awakened/But It Ends With A Curse /
Ballbearing Blues / The Confessions Of Doctor Dream: Irreversible
Neural Damage; Invitation; The Doctor Dream Theme / Two Goes Into
Four
Op
18 februari 2013 overleed op 68-jarige leeftijd Kevin Ayers in zijn
slaap in zijn huis in in Montolieu, Zuid-Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten