Green On Red | Gravity Talks

Eén van de songs van The Serfers, een band uit Tucson, Arizona, heet ‘Green On Red’. Als The Serfers in 1980 naar Los Angeles verhuizen, vraagt die nieuwe start om een nieuwe naam: Green On Red. Dan Stuart (zang, gitaar), Chris Cacavas (toetsen, gitaar, lap steel, zang) en Jack Waterson (bas, zang) vinden in Alex MacNicol een nieuwe drummer. Aanvankelijk en geheel tegen de stroom in doet Green On Red geen optredens, omdat ze naar Los Angeles gekomen zijn om een plaat te maken. Het lukt de band echter niet een deal met een platenmaatschappij te scoren, dus gaat Green On Red optreden in achterafzaaltjes en beatkelders. Steve Wynn van The Dream Syndicate is een van de bezoekers van die optredens en biedt Green On Red aan een plaat uit te brengen van hun materiaal. ‘Fine, put it out!’, zegt Stuart, zich niet realiserend dat Wynn daadwerkelijk een eigen label heeft. Het op Wynns label Down There uitgebrachte mini-album Green On Red – met daarop ‘Aspirin’ – wekt de interesse van platenlabels die willen profiteren van de golf van nieuwe L.A.-bands, met als gevolg dat Green On Red een contract afsluit met het alternatieve Slash Records. Dan Stuart, zanger en tekstschrijver, is een intense en gedreven voorman die zichzelf ziet als iemand die de boodschap van de Amerikaanse muziekcultuur en de beatpoets doorgeeft aan een jonger publiek, en zijn band als ‘a bunch of would-be Woody Guthries’. Samen met toetsenist en gitarist Cacavas schrijft Stuart zijn beeldende americanasongs, met daarin de sfeer van de woestijn en de eenzame weg, het idioom van B-films en de sound van een wankele psychedelische garageband. Dat is dan ook het geluid wat producer Chris D. in juli 1983 in de Quad Teck Studio uit Green On Red weet te wringen. Gravity Talks opent met het titelnummer waarin rammelende gitaren en een zeikerig Augie Meyers-orgeltje domineren. Na het fraai ingehouden en berustende ‘Old Chief’ gaat Green On Red loos in slepende en trekkende songs als ‘5 Easy Pieces’, ‘Deliverance’ ‘Over My Head’ en ‘Cheap Wine’ en klinkt het viertal alsof ze high en totaal ontregeld door de woestijn zwerven. De sneerzang van de soms verward klinkende Dan Stuart moet het voortdurend opnemen tegen Chris Cacavas’ orgel, dat beurtelings doet denken aan The Doors en The Sir Douglas Quartet – en dat maar door blijft dreinen. Maar hier tegenover stelt Cacavas zoals in ‘Blue Parade’ scheurende psychedelische gitaarsolo’s. Zo’n demente gitaarsolo – ditmaal van Rain Parade’s Matt Piucci – voert ook hoogtepunt ‘Snake Bit’ naar een zinderend einde. Gravity Talks is een ware country garageplaat; een rammelende mengvorm van desertrock en psychedelica. Maar Slash ziet dat anders en zet Green On Red op een zijspoor. Twee jaar later is Green On Red bevrijd, gerevitaliseerd en uitgebreid met gitarist Chuck Prophet IV, en maakt voor Enigma Gas, Food, Lodging; vele male gepolijster dan het rauwe Gravity Talks.

Gravity Talks / Old Chief / 5 Easy Pieces / Deliverance / Over My Head / Snake Bit / Blue Parade / That’s What You’re Here For / Brave Generation / Abigail’s Ghost / Cheap Wine / Narcolepsy