Field Report | Field Report

Field Report transcendeert de metaforische bossen en de zich voor het geestesoog ontrollende vlaktes van Wisconsin. Het is het eponieme debuutalbum van Field Report, een post-roots eenmansorkest; het vehikel van Chris Porterfield uit Eau Claire, Wisconsin. Porterfield – waarvan Field Report een anagram is – is godsgruwelijk getalenteerd en maakte met Bon Iver en leden van Megafaun deel uit van het legendarische maar gemankeerde DeYarmond Edison. In zekere kringen werd er – nadat Porterfield listig enkele tracks liet lekken – reikhalzend uitgekeken naar het debuutalbum. Terecht? Ja terecht, want een magnifieke plaat die schitterende liedjes bevat die elkaar zoeken en vinden op het snijvlak van alt.country, folk en indie. Field Reports sound is samengesteld uit piano, cello, gitaar, pedal steel, analoge synths en de multi-track vocalen van Porterfield – en tezamen klinkt dat melancholiek, smachtend, louterend. Porterfield weet de sfeer van de desolate uitgestrektheid van Wisconsin – daar waar de Great Plains beginnen – voortreffelijk in muziek te vangen. Bon Iver is nooit ver weg, getuige prachtsongs als 'Fergus Falls' en 'Taking Alcatraz', maar ook de sfeer van Bruce Springsteens Nebraska ('Route 18') en die van Joe Henry's Trampoline ('Chico The American') loert om de hoek. Nog meer prachtigs – in de zin van puur overrompelende schoonheid – zoals 'The Year Of The Get You Alone', 'I Am Not Waiting Anymore' en 'Incommunicado' maken van Field Report een plaat die landschap en atmosfeer van de Badlands en de Great Plains evoceert. Dit is dan ook, losgezongen van traditionalisme, ultieme americana.

Fergus Falls / The Year Of The Get You Alone / I Am Not Waiting Anymore / Taking Alcatraz / Incommunicado / Circle Drive / Chico The American / Evergreen / Captain Video / Route 18