Spooky Tooth | Spooky Two

In 2004 verschijnt er van de originele Spooky Tooth nog een dvd met recente live-opnamen – een tribuut aan de net overleden bassist Greg Ridley. De hoogtijdagen van Spooky Tooth zijn dan al 35 jaar voorbij. Hoogtijdagen die hun apotheose bereikten in 1969 – met de release van het tweede album: Spooky Two. Een aantal jaren daarvoor vormen Mike Harrison (zang, toetsen), Luther Grosvenor (gitaar), Greg Ridley (bas) en Mike Kellie (drums) in Carlisle, tegen de Schotse grens, The V.I.P.S. De aanvankelijke bluessound maakt dan plaats voor een meer psychedelisch geluid; The V.I.P.S. worden Art en verhuizen naar London. Na de lp Supernatural Fairy Tales in 1967 verandert het viertal opnieuw zijn naam als de Amerikaanse componist en keyboardvirtuoos Gary Wright zich bij hen voegt. De band – Spooky Tooth – tekent bij Island Records en neemt met Wrights Amerikaanse vriend Jimmy Miller als producer It’s All About op. Soul- en rhythm & blues-invloeden duiken op, maar pas op de tweede Spooky Tooth-plaat vallen deze op hun plaats. In 1969 opgenomen in drie Londense studio’s met Jimmy Miller en engineer Andy Johns is Spooky Tooth een schitterend rockamalgaam, samengesteld uit melodieuze en trage rock, flower power, soul en zelfs gospel. Gary Wrights composities lijken op maat gesneden voor de geweldige rockstem van Mike Harrison, terwijl de zang van de twee in de harmonieën perfect versmelten. De Amerikaanse invloed van Wright op de vier Britten maakt van Spooky Two het ideale huwelijk tussen de pastorale psychedelica van Traffic en de Westcoastrock van Moby Grape.

Het album trapt af met een spannend drum-intro van Mike Kellie, die met zijn log stuwende begeleiding de ideale ruggengraat is – iets wat hij zo’n tien jaar later nog eens zal herhalen bij The Only Ones. De scheurende en massieve Hammond van Gary Wright is in superieure rocksongs als ‘Feelin’ Bad’, ‘Lost In My Dream’ en ‘That Was Only Yesterday’ een stevig fundament onder zijn zang, die van Harrison, incidentele gast Joe Cocker én de gospelzang van Sue Chaloner – van het (latere) Nederlandse duo Spooky & Sue. In het hart – kant 1 afsluitend – bevindt zich de enige cover: het negen minuten klokkende heavy monster ‘Evil Woman’, waarin Grosvenor zijn gitaar laat janken en gillen. Na het bluesy ‘Better By You, Better Than Me’, sluit Spooky Two af met het lyrische hoogtepunt van de plaat: ‘Hangman Hang My Shell On A Tree’. Het vervolmaakt deze Britse rockklassieker, die onterecht wordt overschaduwd door het werk van de grote namen. Al is dat ook te wijten aan de band zelf.

Als ‘That Was Only Yesterday’ ook in Nederland in de top 20 staat, is Greg Ridley al zo’n beetje vertrokken naar Humble Pie. Spooky Tooth valt uiteen al zullen Gary Wright en Mike Harrison in 1972 een doorstart maken – maar niet in de originele bezetting en ook niet op het eenzaam hoge niveau van Spooky Two.

Waitin’ For The Wind / Feelin’ Bad / I’ve Got Enough Heartaches / Evil Woman / Lost In My Dreams / That Was Only Yesterday / Better By You, Better Than Me / Hangman Hang My Shell On A Tree