Hij
is de man die niemand kent, ziet eruit als een klusjesman en zingt zo
over zijn beroep: I'm
makin' rock and roll records / And sell 'em for a dime (op
'Rock And Roll Records' van Okie).
Hij beschouwt zingen en songschrijven, in tegenstelling tot
gitaarspelen, louter als werk. Gitaarspelen, en dan vooral strak in
de maat, leert John Weldon Cale begin jaren zestig in de danstenten
van Tulsa, Oklahama. Als Johnny Cale and the Valentines trekt hij in
een wijde cirkel rond Tulsa van dancehall naar club, totdat collega
Leon Russell hem vraagt zich bij hem in Los Angeles te voegen; daar
valt namelijk geld te verdienen.
Bij
de tweede poging lukt het Cale in LA voet aan de grond aan de grond
te krijgen. Johnny Cale wordt engineer in Russells studio en mag elke
zondagavond als J.J. Cale – er is al een John Cale – optreden in
de roemruchte Whisky A Go-Go. Na de vreemde instrumentale coversplaat
A Trip
Down The Sunset Strip onder
de nog vreemdere naam The Leathercoated Minds, brengt J.J. Cale een
aantal singles uit die alle mislukken. Een van de singles heeft als
b-kant 'After Midnight'. Cale is in 1970 volkomen platzak weer
teruggekeerd naar Tulsa en hoort dan op de autoradio Eric Claptons
versie van 'After Midnight.' Het levert Claptons eerste wereldhit op
– en J.J. Cale een klein fortuin. Onmiddellijk wordt Cale in
Nashville, Tennessee uitgenodigd om met de uitgelezen muzikanten van
Barefoot Jerry een album op te nemen. Maar Cale, Mr.
Laid-back,
doet het kalm aan, neemt er ruim een jaar de tijd voor om twaalf
liedjes vast te leggen.
Naturally
komt
begin '72 uit op Leon Russells label Shelter en klokt slechts een
krappe 33 minuten, binnen welke tijd dan twaalf bedrieglijk
eenvoudige liedjes voorbijkomen. Alleen de schitterend traag
sjokkende afsluiter 'Crying Eyes' komt de drie minuten te boven.
Telkenmale perst J.J. Cale in zo'n twee minuten onberispelijke
liedjes die voorzien zijn van een broeierige groove, onderkoeld maar
superieur gitaarspel en bijna gemompelde vocalen. 'Call Me The
Breeze', 'Don't Go To Strangers', 'Crazy Mama' en 'After Midnight'
zijn wat dat betreft treffende voorbeelden van Cale's bescheiden
vakmanschap. Nog trager, relaxter en slomer zijn de slow blues 'Call
The Doctor' en de onberispelijke ballad 'Magnolia'; toonbeelden van
meesterlijk minimalisme. Naturally
is
zo'n album dat perfect is in zijn compactheid; zuiver van sfeer en
een vruchtbare bron voor vele artiesten: de liedjes van Naturally
zijn
gecoverd door onder meer Lynyrd Skynyrd, Poco en The Band. En voor
J.J. Cale zelf geldt dat hij aanbeden wordt door Eric Clapton en
bovendien beschouwd mag worden als de geestelijk vader van Mark
Knopfler.
En
hoe is het hem sindsdien vergaan? Een carrière streefde hij
niet na, hij woonde in motorhomes en caravans en lijkt het meest op
de man die bij de buren het gras maait. De albums die hij
produceerde, bescheiden in aantal, klinken allemaal ongeveer
hetzelfde als Naturally;
J.J. Cale kan niet anders.
Call
Me The Breeze / Call The Doctor / Don't Go To Strangers / Woman I
Love / Magnolia / Clyde / Crazy Mama / Nowhere To Run / After
Midnight / River Runs Deep / Bringing It Back / Crying Eyes
J.J. Cale overleed op 26 juli 2013 in een ziekenhuis in Californië aan hartaanval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten