Hoewel
beschermeling nummer één van zonnekind Jackson Browne,
komt Warren Zevon van een andere planeet dan de troubadour van het
bespiegelende lied. Niks zonneschijn en blauwe golven voor Zevon,
nee, de noir van de zelfkant is de plaats waar hij zich het beste
thuisvoelt; gewapend met een Thompson gun en vergezeld door sterke
drank. Natuurlijk is Warren Zevon het product van Westcoast
singer-songwriters generatie, maar een feit is dat hij zich eind
jaren zeventig ontpopt als een bad-ass boy. Beïnvloed
door de New-York-punk en de bijtende stijl van Elvis Costello kan
Zevon evenzeer gerekend worden tot de Angry Young Men van de
toenmalige new wave.
Op
Excitable Boy laat Zevon de luisteraar proeven van het glitzy
nachtleven dat hij verre prefereert boven het zonlicht. Net
zoals de Excitable Boy in de gelijknamige song: And
he raped her and killed her, then took her home / Excitable boy, they
all said / Well, he’s just an excitable boy. Het is de
wereld van de ontspoorden, van de mentally deranged die de
boeken van Raymond Chandler en Dashiel Hammett bevolken. Ook is de
persoon van de buitenstaander en de vluchteling een favoriet
Zevon-thema. Roland The Headless Thompson Gunner vertelt het
verhaal van de huurling vechtend voor de idealen van een ander:They
killed to earn a living and to help out the Congolese. En in
Lawyers, Guns And Money is de protagonist ondergedoken in
Honduras. Dat Zevon zich een buitenstaander voelt maakt hij de
luisteraar niet alleen via zijn teksten duidelijk, ook is zijn
voordracht er één van een ironische vertolker, om niet
te zeggen een cynicus die zich afzijdig houdt en zich niet laat
raken. Should have done, should have done, we
all sigh, verzucht Zevon in
Accidentally Like A Martyr.
Een belangrijk plusplunt van Excitable Boy – en dat deze
daarmee doet uitstijgen boven voorganger Warren Zevon en Bad Luck
Streak At Dancing School – is dat de plaat de onwaarschijnlijke hit
Werewolves Of London bevat. Een aanstekelijk rocknummer
waarvan de ironie afdruipt en dat tegelijk uniek en zonderling is.
De
donkere bariton van Zevon wordt op Excitable Boy adequaat ondersteund
door een begeleiding die rockt en swingt en die de lp definitief
ontdoet van enige zonnige Californië-connectie. Nu gaven Zevons
teksten daar al geen enkele aanleiding toe, maar zoals gezegd, Warren
Zevon rekende de Westcoast-elite zoals Fleetwood Mac en The Eagles
tot zijn vrienden. Soms, als de elektrische gitaren een rustpauze
nemen en de piano het initiatief overneemt, zoals in het epische
Veracruz, valt een glimp waar te nemen van Zevons jonge jaren
temidden van Jackson Browne, J.D. Souther en Carl Wilson. Een
gezelschap dat de singer-songwriter Warren Zevon minimaal tot zijn
gelijken mag rekenen.
De
hoes van Excitable Boy toont een bebrilde jongeman met een glad en
fris uiterlijk, maar achter de brillenglazen gloeit de onzekerheid en
de wanhoop. Dat Excitable Boy niet Warren Zevons carrière
lanceerde lag niet aan de kwaliteit van het album, doch aan Zevons
strijd tegen alcoholisme en zijn neiging tot zelfdestructie.
Niettemin is Excitable Boy een mijlpaal die anno 1978 een perfecte
versmelting was van klassieke Westcoast-rock en thinking man’s new
wave.
Vierentwintig
jaar en een achttal platen later is er inoperabele longkanker bij
Warren Zevon geconstateerd. In september 2002 kreeg de zanger te
horen dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft. Op 30 oktober
2002 was Zevon te gast bij David Letterman. Op de vraag of zijn
levensstijl van invloed geweest is op zijn ziekte, antwoordde Warren
Zevon: “You make choices and you live with the consequences.”
Toen nog steeds een excitable boy. Met de duivel op de hielen lukt
het Zevon – met de hulp van ontelbare muzikale vrienden – zijn
daadwerkelijke laatste plaat af te leveren. The Wind is een
indrukwekkend slotakkoord en Zevons publieke testament. Op 6
september 2003 overlijdt Warren Zevon, 56 jaar oud. Mr. Bad Example
is niet meer. Hij zal gemist worden, zoveel is zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten