Marianne Faithfull | Broken English

Marianne Faithfull is een levende legende, en zoals ze zelf zegt: de legende is helemaal waar. Op 17-jarige leeftijd werd Faithfull, dochter van een arme Oostenrijkse barones en een excentrieke professor, ontdekt op een feestje door Andrew Loog Oldham. De volgende dag werd ze naar een Londense studio geroepen om ‘As Tears Go By’ op te nemen. En dat veranderde Faithfulls leven compleet. Met de Rolling Stones én Mick Jagger in haar nabijheid raakt Marianne Faithfull – ‘Sister Morphine’ – verslaafd aan drank en drugs. Vanaf 1968 verdwijnt ze geheel van het muzikale toneel, tot in 1978 Faithless verschijnt. Het is een opstapje naar wat ongetwijfeld Faithfulls meesterwerk is: Broken English.

De plaat verschijnt eind 1979 in woelige, apocalyptische postpunk-tijden, waardoor het geen verbazing wekt dat het klankbeeld op Broken English deprimerend en grimmig is. Het weerspiegelt bovendien Faithfulls situatie: verslaafd aan sigaretten en whisky. De plaat opent met de doomy rocker ‘Broken English’, en gelijk valt Faithfulls door drank en drugs geteisterde stem op. Het is haar nieuwe imago, zowel in woord als gebaar; dat van de van illusies verstoken artieste. De kille toetsen – een gastrol van Steve Winwood – dragen bij aan dat beeld en geven Broken English een duistere meerwaarde. Maar meer nog zijn de choppy gitaarlicks van Barry ‘White’ Reynolds een bepalende factor. Reynolds heeft bovendien de muziek geschreven die naadloos op Faithfulls teksten aansluit. In ‘Brain Drain’ – een drugssong – klinkt Reynolds’ gitaar zelfs aanmerkelijk bluesy tegenover de staccato beat. ‘Guilt’ kent dan weer funky baslijnen evenals het op muziek gezette pornografische gedicht ‘Why D’Ya Do It’. De hoogtepunten zijn echter de covers: een spookachtige versie van John Lennons ‘Working Class Hero’ en ‘The Ballad Of Jucy Lordan’ een onwaarschijnlijke hit in Nederland – en alleen in Nederland. Faithfull trekt de song, een compositie van Shell Silverstein voor Dr. Hook, onder begeleiding van elektronica volledig naar zich toe. Met Broken English staat La Faithfull weer midden in de schijnwerpers en midden tussen de postpunkers die het muzikale tijdsbeeld anno 1979 bepalen.

De met Broken English teruggewonnen geloofwaardigheid helpt Marianne Faithfull verder in haar muzikale carrière die weer in het goede spoor komt. Ze blijft echter een icoon van verval en defaitisme, een femme fatale bij uitstek.

Broken English / Witches’ Song / Brain Drain / Guilt / The Ballad Of Jucy Lordan / What’s The Hurry / Working Class Hero / Why D’Ya Do It