Ed Harcourt | Here Be Monsters

Hoewel in Engeland zwaar gehyped, de New Acoustic Movement – met het adagium quiet is the new loud – brengt niettemin bijzonder fraaie plaatjes voort. Je kunt eenvoudig constateren dat onze westerburen anno 2000 weer helemaal op de popmuzieklandkaart staan. De talloze voorbeelden – Turin Brakes, I Am Kloot, Tom McRae – spreken voor zich en ook Ed Harcourt behoort nu tot deze dan jonge elite te worden gerekend.

Here Be Monsters is na de mini-cd Maplewood (2000) het volwaardige, volwassen en volledig geslaagde debuut van de 23-jarige singer-songwriter uit Brighton. Was Maplewood een huiskameraangelegenheid – Harcourt nam alles thuis en alleen op – Here Be Monsters is een fullscreen technicolour production. Strijkers, blazers, vibrafoon, wurlitzer, grand piano en allerlei tapeloops, ziehier het instrumentarium van de moderne singer-songwriter die weet wat hij wil en ook hiertoe in staat gesteld wordt (door producer Dave Fridmann) . Meer dan eens voert Harcourt de luisteraar terug naar de verlichtende voorbeelden uit de zo grauwe jaren tachtig. Overeenkomsten met Echo & The Bunnymen, The Teardrop Explodes, music-hallpop van Gavin Friday en de ketelmuziek van Tom Waits vind je terug in de uitgekiende composities en de doeltreffende arrangementen op Here Be Monsters. Voor actueler vergelijkingsmateriaal moet je echter de oceaan over; naar geestverwanten als Michael Penn, Jason Falkner en de betreurde Jeff Buckley. Het moge duidelijk zijn; bij Harcourt gaat het, ondanks de barokke verpakking, uiteindelijk om het liedje, het prachtige liedje. Opener 'Something In My Eye' is traag en bezwerend en zet de toon voor 50 minuten poplyriek; voor bijna een uur muzikale diversiteit. 'She Fell Into My Arms' hoort gewoon in Top Of The Pops, 'Hanging With The Wrong Crowd' en 'Beneath The Heart Of Darkness' zijn uitermate geschikt voor laat op de avond, en 'Apple Of My Eye' nodigt uit tot uit volle borst meegalmen. Afsluiter 'Like Only Lovers Can' ten slotte laat je ademloos achter. Het maakt Here Be Monsters tot zowel een uitstekend serum tegen de natte en winderige herfst van 2001 en aldus een perfecte soundtrack voor lange, donkere avonden.

In 2003 is Harcourt terug met het even fantastische From Every Sphere, maar de daaropvolgende albums laten helaas geen stijgende lijn zien. Een (commerciële) Europese doorbraak zit er daarom vooralsnog helaas niet in.

Something In My Eye / God Protect Your Soul / She Fell Into My Arms / Those Crimson Tears / Hanging With The Wrong Crowd / Apple Of My Eye / Beneath The Heart Of Darkness / Wind Through The Trees / Birds Fly Backwards / Shanghai / Like Only Lovers Can